-
1 hiatus
I.Lit.:II.animalia cibum partim oris hiatu et dentibus ipsis capessunt, partim unguium tenacitate arripiunt,
Cic. N. D. 2, 47, 122:oris,
Suet. Claud. 27; Verg. A. 11, 680.—Without oris:ne immodicus hiatus rictum distendat,
Quint. 1, 11, 9:extremus exspirantis,
id. 6, 2, 31:Nemeaeus magnus hiatus Ille leonis,
Lucr. 5, 24; cf.:quinquaginta atris immanis hiatibus Hydra,
i. e. open mouths, Verg. A. 6, 576; Ov. M. 7, 557; 11, 61; Val. Fl. 1, 34:personae pallentis hiatus,
Juv. 3, 175:magno sublimis pardus hiatu,
id. 11, 123; Plin. 28, 4, 7, § 38; cf.of Boreas: imbres, sicco quos asper hiatu Persolidat Boreas,
with a dry throat, dry breath, Stat. Th. 1, 352:repentini terrarum hiatus,
Cic. N. D. 2, 5, 14:hauriri urbes terrae hiatibus,
Plin. 36, 15, 24, § 119; cf.:qui (Gyges) descendit in illum hiatum,
Cic. Off. 3, 9, 38:neu distracta (Natura) suum late dispandat hiatum,
Lucr. 6, 599:quantum caeli patet altus hiatus,
id. 4, 418; cf. id. 5, 375:fit et caeli ipsius hiatus, quod vocant chasma,
Plin. 2, 26, 26, § 96:corticis bipedalis hiatus,
id. 16, 12, 23, § 57:hiatus patuli fontis,
i. e. basin, Ov. M. 3, 162:specus est tenebroso caecus hiatu,
aperture, id. ib. 7, 409:veteris rimae cum texit hiatum,
Juv. 3, 195.— Poet.:quid dignum tanto feret hic promissor hiatu?
i. e. of such pompous language, high-flown style, Hor. A. P. 138; cf. Juv. 6, 636.—Trop.A.In gen., an eager desire, longing (so used by Tac.):B.libidine sanguinis et hiatu praemiorum,
Tac. H. 4, 42.—In partic., in gram., a hiatus: habet enim ille tamquam hiatus concursu vocalium molle quiddam et quod indicet non ingratam negligentiam, Cic. Or. 23, 77; Quint. 9, 4, 33:(Catullus) amans hiatus illius Homerici suavitatem, ebriosa dixit propter insequentis a litterae (verbi acinae) concentum,
Gell. 7, 20, 6. -
2 hiātus
hiātus ūs, m [hio], an opening, aperture, cleft: oris: terrenus, O.: atris inmanis hiatibus Hydra, open mouths, V.: personae pallentis, Iu.: repentini terrarum hiatūs: fontis, i. e. basin, O.: Quid dignum tanto hiatu? i. e. opening (of mouth), H.: Sophocleus, Iu.— An eager desire, longing: praemiorum, Ta.—Of language, a hiatus.* * *opening/cleft/fissure/split/crevice; (maybe rude); chasam; wideopen jaw/expanse; hiatus; action of gaping/yawning/splitting open; greedy desire (for w/GEN) -
3 hiō
hiō āvī, ātus, āre [HI-], to open, stand open, gape: (calor) venas adstringit hiantīs, V.: concha hians: flos hiat pratis, Pr.: hianti ore, Cu.— To open the mouth, gape, yawn: inceptus clamor frustratur hiantīs, V.: leo inmane hians, V.: lupus hic Captus hiet, H.—Fig., of speech, to leave a hiatus, be loosely connected: qui (poetae) saepe hiabant: concursūs hiantes: hiantia loqui: hians compositio, Ta.— To gape with wonder, be eager, long, be amazed: utrum ea (domus) patere an hiare ac poscere aliquid videtur?: corvum deludet hiantem, i. e. the legacy-hunter, H.: ad magnitudinem praemiorum, Ta.: carmen hiare lyrā, breathe, Pr.* * *hiare, hiavi, hiatus Vbe wide open, gape; be greedy for; be open-mouthed (with astonishment, etc) -
4 hiulcus
I.Lit. (only poet.):* B. II.ubi hiulca siti findit Canis aestifer arva,
Verg. G. 2, 353:Aegyptus,
Stat. Th. 4, 708:venae fluminis,
id. ib. 9, 450:juga montis Tauri,
Sol. 38 fin.:nubes, Claud. Cons. Prob. et Olybr. 206: nimbi,
id. Rapt. Pros. 2, 230:vulnus,
Sid. Ep. 6, 7:ova,
Claud. III. Cons. Hon. 4 praef.: mucro, i. e. ungues ferrei, Prud. steph. 10, 452:ictus,
id. ib. 5, 113.—Trop.A.Of speech, gaping, not well connected, forming a hiatus (class.):* B.struere verba sic, ut neve asper eorum concursus neve hiulcus sit, sed quodammodo coagmentatus et levis,
Cic. de Or. 3, 43, 171; cf.:hiulcae voces,
id. Or. 44, 150:nonnumquam hiulca etiam decent,
Quint. 9, 4, 36.—* Adv.: hiulcē (acc. to II. A.), of speech, in a gaping manner, with a hiatus:non aspere, non vaste, non rustice, non hiulce, sed presse et aequabiliter et leniter (loqui),
Cic. de Or. 3, 12, 45. -
5 dis-trahō
dis-trahō āxī, actus, ere, to pull asunder, tear in pieces, part, divide: (corpus) quod distrahi non possit: corpus passim distrahendum, L.: turbatis distractus equis, V.: aciem eius distrahi pati, broken, Cs.—To sell in parcels: agros, Ta. — To tear away, draw away, part, separate, remove: ab eis membra: illam a me, T.—Fig., to divide, distract, perplex: haec opinione: animi in contrarias sententias distrahuntur: res p. distracta, L.: amorem, T.: rem, to frustrate, Cs.: famā distrahi, i. e. to be in ill repute, Ta.: controversias, to adjust: voces, i. e. to leave a hiatus.—To part, disconnect, estrange, alienate: sapientiam ab eā (voluptate): a me servatorem. -
6 hiulcē
hiulcē adv. [hiulcus], of speech, in a gaping manner, with a frequent hiatus: loqui. -
7 hiulcus
hiulcus adj. [hio], gaping, split, cleft, opened, open: siti arva, V.—Fig., of speech, gaping, not well connected, forming an hiatus: eorum (verborum) concursus: voces.* * *hiulca, hiulcum ADJgaping, having the mouth wide open, insatiable, greedy; cracked; disconnected -
8 in-cingō
in-cingō inxī, īnctus, ere, to gird, gird about, surround: (aras) verbenis, O.: nitidāque incingere lauro, i. e. crown thyself, O.: incinctus cinctu Gabino, L.: (Furiae) caeruleā incinctae angui: (Nymphae) incinctae pellibus, V.: Lares, O.: (fons) Margine gramineo patulos incinctus hiatūs, enclosed, O.: moenibus urbes, O. -
9 bipedale
bĭpĕdālis, e, adj. [id.], two feet long, broad, or thick (class. in prose and poetry):II.fenestrae,
Cato, R. R. 14, 2:trabes,
two feet thick, Caes. B. G. 4, 17:materia,
id. B. C. 2, 10: sol huic (Epicuro) bipedalis fortasse videtur, * Cic. Fin. 1, 6, 20: adulescentulus bipedali minor, * Suet. Aug. 43:tegulae,
Vitr. 7, 1 fin.:modulus,
Hor. S. 2, 3, 309:hiatus,
Plin. 16, 12, 23, § 57:latitudo,
Col. 8, 3, 7.— -
10 bipedalis
bĭpĕdālis, e, adj. [id.], two feet long, broad, or thick (class. in prose and poetry):II.fenestrae,
Cato, R. R. 14, 2:trabes,
two feet thick, Caes. B. G. 4, 17:materia,
id. B. C. 2, 10: sol huic (Epicuro) bipedalis fortasse videtur, * Cic. Fin. 1, 6, 20: adulescentulus bipedali minor, * Suet. Aug. 43:tegulae,
Vitr. 7, 1 fin.:modulus,
Hor. S. 2, 3, 309:hiatus,
Plin. 16, 12, 23, § 57:latitudo,
Col. 8, 3, 7.— -
11 Cirra
Cirrha ( Cirra), ae, f., = Kirra, a very ancient town in Phocis, near Delphi, devoted to Apollo, Liv. 42, 15, 5; Stat. Th. 3, 474; Luc. 3, 172; Mart, 1, 77; cf. Mel. 2, 3, 10; Plin. 4, 3, 4, § 7.—Hence,II.Cirrhaeus ( Cirraeus), a, um, adj., of or pertaining to Cirrha, or (in post-Aug. poets freq.) to Apollo:campi,
Plin. 4, 3, 4, § 7:templa,
Sen. Herc. Oet. 92:Cirrhaea vates,
i. e. of Delphi, Delphic, of the Pythia, Sen. Oedip. 269; cf.virgo,
Stat. Th. 3, 106:Cirrhaeus vates,
of Apollo, Juv. 13, 79:antra,
i.e. the Delphic oracle, Luc. 5, 95; Sil. 3, 9:hiatus,
Stat. Th. 8, 331:secreta,
Luc. 1, 64. -
12 Cirraeus
Cirrha ( Cirra), ae, f., = Kirra, a very ancient town in Phocis, near Delphi, devoted to Apollo, Liv. 42, 15, 5; Stat. Th. 3, 474; Luc. 3, 172; Mart, 1, 77; cf. Mel. 2, 3, 10; Plin. 4, 3, 4, § 7.—Hence,II.Cirrhaeus ( Cirraeus), a, um, adj., of or pertaining to Cirrha, or (in post-Aug. poets freq.) to Apollo:campi,
Plin. 4, 3, 4, § 7:templa,
Sen. Herc. Oet. 92:Cirrhaea vates,
i. e. of Delphi, Delphic, of the Pythia, Sen. Oedip. 269; cf.virgo,
Stat. Th. 3, 106:Cirrhaeus vates,
of Apollo, Juv. 13, 79:antra,
i.e. the Delphic oracle, Luc. 5, 95; Sil. 3, 9:hiatus,
Stat. Th. 8, 331:secreta,
Luc. 1, 64. -
13 Cirrha
Cirrha ( Cirra), ae, f., = Kirra, a very ancient town in Phocis, near Delphi, devoted to Apollo, Liv. 42, 15, 5; Stat. Th. 3, 474; Luc. 3, 172; Mart, 1, 77; cf. Mel. 2, 3, 10; Plin. 4, 3, 4, § 7.—Hence,II.Cirrhaeus ( Cirraeus), a, um, adj., of or pertaining to Cirrha, or (in post-Aug. poets freq.) to Apollo:campi,
Plin. 4, 3, 4, § 7:templa,
Sen. Herc. Oet. 92:Cirrhaea vates,
i. e. of Delphi, Delphic, of the Pythia, Sen. Oedip. 269; cf.virgo,
Stat. Th. 3, 106:Cirrhaeus vates,
of Apollo, Juv. 13, 79:antra,
i.e. the Delphic oracle, Luc. 5, 95; Sil. 3, 9:hiatus,
Stat. Th. 8, 331:secreta,
Luc. 1, 64. -
14 Cirrhaeus
Cirrha ( Cirra), ae, f., = Kirra, a very ancient town in Phocis, near Delphi, devoted to Apollo, Liv. 42, 15, 5; Stat. Th. 3, 474; Luc. 3, 172; Mart, 1, 77; cf. Mel. 2, 3, 10; Plin. 4, 3, 4, § 7.—Hence,II.Cirrhaeus ( Cirraeus), a, um, adj., of or pertaining to Cirrha, or (in post-Aug. poets freq.) to Apollo:campi,
Plin. 4, 3, 4, § 7:templa,
Sen. Herc. Oet. 92:Cirrhaea vates,
i. e. of Delphi, Delphic, of the Pythia, Sen. Oedip. 269; cf.virgo,
Stat. Th. 3, 106:Cirrhaeus vates,
of Apollo, Juv. 13, 79:antra,
i.e. the Delphic oracle, Luc. 5, 95; Sil. 3, 9:hiatus,
Stat. Th. 8, 331:secreta,
Luc. 1, 64. -
15 distraho
dis-trăho, xi, ctum, 3, v. a.I. A.Lit.1.In gen.:2.corpus quod dirimi distrahive non possit,
Cic. N. D. 3, 12; cf. id. Tusc. 1, 29, 71:exanimor, feror, differor, distrahor, diripior,
Plaut. Cist. 2, 1, 5; Pentheum diripuisse aiunt Bacchas;nugas... prae quo pacto ego divorsus distrahor,
id. Merc. 2, 4, 1 sq.; cf.: Mettum Fufetium equis ad curriculum ex utraque parte deligatum distraxit, Varr. ap. Non. 287, 22;so of the same: corpus passim,
Liv. 1, 28 fin.;of Hippolytus: turbatis distractus equis,
Verg. A. 7, 787:quae (materia) neque perrumpi neque distrahi potest,
Caes. B. G. 7, 23 fin.; cf.vallum (with diripere),
Liv. 25, 36:ut aciem ejus distrahi paterentur,
i. e. to be separated, broken up, Caes. B. C. 3, 92, 1:Taurus mons mediam distrahens Asiam,
Plin. 5, 27, 27, § 97 et saep.—In partic., in mercant. lang., to sell separately, in parcels, to retail = divendere (mostly post-Aug.): dividant, differant, dissipent, distrahant, Lucil. ap. Non. 287, 9:(β). 3. B.coëmendo quaedam tantum ut pluris postea distraheret,
Suet. Vesp. 16:agros,
Tac. A. 6, 17; cf.fundum,
Dig. 2, 15, 8, § 15:merces,
Just. 9, 1, 6:bona venum,
Gell. 20, 1, 19 et saep.—Trop., to draw in different directions; to divide, distract, perplex:II. A.qui haec natura cohaerentia opinione distraxissent,
Cic. Off. 3, 3, 11; cf. Quint. 4, 3, 4:distrahitur in deliberando animus,
Cic. Off. 1, 3, 9; cf., shortly before: in quo considerando saepe animi in contrarias sententias distrahuntur; cf.:distrahor, tum hoc mihi probabilius, tum illud videtur,
id. Ac. 2, 43 fin.:cum Tiberium anceps cura distraheret, vine militum... an, etc.,
Tac. A. 2, 40; cf. id. ib. 6, 44:obsessos hinc fides, inde egestas inter decus ac flagitium distrahebant,
id. H. 4, 60:oratoris industriam in plura studia distrahere nolim,
Cic. de Or. 1, 59:sic distrahuntur in contrarias partes impotentium cupiditates,
id. Tusc. 5, 20 fin.; cf. Tac. A. 4, 40: res publica [p. 599] distracta lacerataque, Liv. 2, 57; cf.quae sententia omnem societatem distrahit civitatis,
Cic. Off. 3, 6, 28: Caesarem et Pompeium perfidia hominum distractos in pristinam concordiam reducere, Balbus ap. Cic. Att. 8, 15 A.:amorem,
Ter. Ph. 3, 2, 33:concilium Boeotorum,
Liv. 42, 47:collegia,
Suet. Caes. 42:matrimonium,
Dig. 24, 2, 2 et saep.:rem,
to frustrate, prevent, Caes. B. C. 1, 33, 3:controversias, i. e. dirimere,
to end, adjust, Cic. Caecin. 2, 6; Suet. Caes. 85: voces, i. e. to leave a hiatus (opp. contrahere), Cic. Or. 45, 152:qua ipse fama distraheretur, i. q. differretur (cf. differo, B. 2.),
would be assailed, Tac. A. 3, 10.Lit.:B.membra divellere ac distrahere,
Cic. Sull. 20 fin.:illam a me distrahit necessitas,
Ter. Hec. 3, 5, 42; id. Phorm. 1, 4, 24; Cic. Fam. 4, 13, 2.—Trop.:2.sapientiam, temperantiam, fortitudinem copulatas esse docui cum voluptate, ut ab ea nullo modo nec divelli nec distrahi possint,
Cic. Fin. 1, 16, 50.—Of persons, to separate in sentiment, to estrange, alienate:A.aliquem ab aliquo (preceded by: a conjunctione avocare, and: a familiaritate disjungere),
id. Phil. 2, 10, 23;so with divellere,
id. Planc. 42, 102.—Hence, distractus, a, um, P. a.Divided (very rarely):B.(conjectus animaï) divisior inter se ac distractior,
Lucr. 4, 961.—Trop., distracted, perplexed:distractissimus tantorum onerum mole,
Vell. 2, 114, 1.— Adv. does not occur. -
16 exspiro
ex-spīro ( expīro), āvi, ātum, 1, v. a. and n. (mostly poet. and in post-Aug. prose; not in Cic. and Caes.).I.Act., to breathe out, to emit, to blow out, to exhale, give out: animam pulmonibus, Lucil. ap. Non. 38, 27:B.animam medios in ignes,
Ov. M. 5, 106:auras,
id. ib. 3, 121:flumen sanguinis de pectore,
Lucr. 2, 354; cf.:flammas pectore,
Verg. A. 1, 44:odorem de corpore,
Lucr. 4, 124:sonos per saxa (unda),
Sil. 9, 285:colorem (uniones),
Plin. 9, 35, 56, § 115.—Poet. transf.:C. II.cadavera vermes,
i. e. send forth, produce, Lucr. 3, 720:silva comas tollit fructumque exspirat in umbras,
i. e. spreads out into foliage, Stat. S. 5, 2, 70.—Neutr.A. 1.Lit.:* 2.per fauces montis ut Aetnae Exspirent ignes,
Lucr. 6, 640:ignis foras (with exire in auras),
id. 6, 886:vis fera ventorum,
Ov. M. 15, 300:halitus Averni,
Val. Fl. 4, 493:unguenta,
evaporate, Plin. 13, 3, 4, § 20: vis, Lucil. ap. Non. 38, 30.—Trop.:B.irae pectoris exspirantes,
Cat. 64, 194.—To breathe one's last, to expire.I.Lit.:2.ut per singulos artus exspiraret,
Sall. H. 1, 30 Dietsch.:atram tundit humum exspirans,
Verg. A. 10, 731:ubi perire jussus exspiravero,
Hor. Epod. 5, 91:inter primam curationem exspiravit,
Liv. 2, 20, 9:inter verbera et vincula,
id. 28, 19, 12:extremus exspirantis hiatus,
Quint. 6, 2, 31; 9, 2, 73; Sen. Ep. 99, 27; Curt. 3, 5, 4; Suet. Tib. 21; id. Claud. 23; Val. Max. 4, 5, 6; Plin. 7, 36, 36, § 122.— Pass. impers.:quoniam membranā cerebri incisā statim exspiretur,
Plin. 11, 37, 67, § 178:exspiravit aper dentibus apri,
Juv. 15, 162.—Trop., to expire, perish, come to an end, cease:si ego morerer, mecum exspiratura res publica erat,
Liv. 28, 28, 11:libertate jam exspirante,
Plin. Pan. 57, 4:ne res publica exspiraret,
Val. Max. 3, 2, 18:criminis causa exspirat,
becomes extinct, ceases, Dig. 48, 17, 1 fin.; 24, 3, 19:prior obligatio,
ib. 45, 1, 58. -
17 hetta
hetta res minimi pretii, quasi hieta, id est hiatus hominis atque oscitatio. Alii pusulam dixerunt esse, quae in coquendo pane solet assurgere, a qua accipi rem nullius pretii, cum dicimus: Non hettae te facio, [p. 851] Paul. ex Fest. p. 99 Müll. N. cr. [perhaps kindred with the Gr. hêttôn, hêssôn, less, meaner; cf. the foll. art.]. -
18 hio
hĭo, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [weakened from CHAÔ, chainô, chaskô; cf. Germ. gähnen].I. A.Lit.1.In gen. (mostly poet. and in post-Aug. prose): hiavit humus multa, Sall. Fragm. ap. Non. 318, 29; cf.:2.(calor) venas astringit hiantes,
Verg. G. 1, 91:vasti specus hiant defractis membris (colossi Rhodii),
Plin. 34, 7, 18, § 41; Hor. Epod. 8, 5:nec flos ullus hiat pratis,
Prop. 4 (5), 2, 45; cf.:hiantia lilia,
Ov. A. A. 2, 115:quercum patulis rimis hiantem,
Gell. 15, 16, 2: Ch. Qui potuit videre? Ac. Oculis. Ch. Quo pacto? Ac. Hem hiantibus, Plaut. Merc. 1, 2, 71:oculi hiantes,
Plin. 11, 37, 52, § 139:cum pisciculi in concham hiantem innataverunt,
Cic. N. D. 2, 48, 123.—In partic., to open the mouth, to gape, yawn:B.inceptus clamor frustratur hiantes,
Verg. A. 6, 493:perdices hiantes, exserta lingua aestuant,
Plin. 10, 33, 51, § 102:trochilos crocodilum invitat ad hiandum pabuli sui gratia,
id. 8, 25, 37, § 90:leo immane hians,
Verg. A. 10, 726:lupus (piscis) hic Tiberinus an alto Captus hiet,
Hor. S. 2, 2, 32:profluentem aquam hianti ore captantes,
Curt. 4, 16.—Trop.1.Of speech, to be badly connected, to leave a hiatus:2.qui (vocalium concursus) cum accidit, hiat et intersistit et quasi laborat oratio,
Quint. 9, 4, 33; cf.:hiare semper vocalibus,
id. ib. 20; and:qui (poëtae), ut versum facerent, saepe hiabant: ut Naevius: Vos qui accolitis Histrum fluvium atque algidam, etc.,
Cic. Or. 45, 152; cf.also: crebrae vocalium concursiones, quae vastam atque hiantem orationem reddunt,
Auct. Her. 4, 12, 18; and:concursus hiantes,
Cic. Part. Or. 6, 21:aspera et dura et dissoluta et hians oratio,
Quint. 8, 6, 62:hians compositio,
Tac. Or. 21:hiantia loqui,
Cic. Or. 9, 32.—(Acc. to I. A. 2.) To gape, with longing, wonder, or curiosity; to be eager, to long for any thing; to be amazed:II.huic homini si cujus domus patet, utrum ea patere an hiare ac poscere aliquid videtur?
Cic. Verr. 2, 3, 4, § 8:canis semper ad spem futuri hiat,
Sen. Ep. 72 med.; cf.:corvum deludet hiantem,
i. e. the legacy-hunter, Hor. S. 2, 5, 56:ne facies (equi) emptorem inducat hiantem,
id. ib. 1, 2, 88:quem ducit hiantem Cretata ambitio,
Pers. 5, 176:avaritiā semper hiante esse,
Cic. Verr. 2, 2, 54, § 134; cf. Tac. H. 1, 12 fin.:hunc plausus hiantem Per cuneos... Corripuit,
Verg. G. 2, 508:luxus et ignavia lacerabat hiantem Desidia populum,
Sil. 11, 35.—Act., to spew out ( poet. and very rare):B.subitos ex ore cruores Saucia tigris hiat,
i. e. spits, emits, Val. Fl. 6, 706.—To bawl out, utter, sing:fabula seu maesto ponatur hianda tragoedo,
Pers. 5, 3:carmen lyra,
plays, Prop. 2, 31, 6 (3, 29, 6 M.). -
19 incingo
incingo, xi, ctum, 3, v. a. [in-cingo, to enclose with a girdle; hence], to gird, gird about, surround (mostly poet. and in postAug. prose; not used by Cic. in prose; esp. freq. in the part. perf.):(aras) verbenis silvaque incinxit agresti,
Ov. M. 7, 242:urbes turritis moenibus,
id. Am. 3, 8, 47:incingi zonā,
id. H. 9, 66:Arcadiam Peloponnesiacae gentes undique incingunt,
Mel. 2, 3:pars sese tortis serpentibus incingebant,
Cat. 64, 259.—Mid.: (Tisiphone) Induitur pallam tortoque incingitur angue,
Ov. M. 4, 483:nitidaque incingere lauro,
i. e. crown thyself, id. ib. 14, 720.— In part. perf.:incinctus cinctu Gabino,
Liv. 8, 9, 9:Gabino cultu,
id. 10, 7, 3: (Furiae) caerulea incinctae angui incedunt, Poët. ap. Cic. Ac. 2, 28, 89:ambae (Nymphae) auro, pictis incinctae pellibus ambae,
girded, Verg. G. 4, 342; id. A. 7, 396; cf.Lares,
Ov. F. 2, 634:incinctus tunicas mercator,
id. ib. 5, 675; cf. id. M. 13, 894:(fons) margine gramineo patulos incinctus hiatus,
enclosed, id. ib. 3, 162. -
20 os
1.ōs, ōris (no gen. plur.), n. [kindr. with Sanscr. āsya, os, vultus, facies], the mouth (syn. bucca): quam tibi ex ore orationem duriter dictis dedit, Enn. ap. Non. p. 512, 8:B.ex ore in ejus os inflato aquam dato palumbo,
Cato, R. R. 90:ad haec omnia percipienda os est aptissimum,
Cic. N. D. 2, 54, 184:oris hiatus,
id. ib. 2, 47, 122:os tenerum pueri,
Hor. Ep. 2, 1, 126:fetidum,
Cic. Pis. 7, 13:trilingue,
Hor. C. 2, 19, 31:os loquentis Opprimere,
Ov. M. 3, 296: in ore omnium esse, to be in everybody's mouth, to be the common talk:in ore est omni populo,
Ter. Ad. 1, 2, 13:istius nequitiam in ore vulgi atque in communibus proverbiis esse versatam,
Cic. Verr. 2, 1, 46, § 121:Harmodius in ore est,
id. Tusc. 1, 49, 116:in ore omnium,
id. Verr. 2, 2, 23, § 56:habere aliquid in ore,
to have a thing in one's mouth, be constantly talking of it, id. Fam. 6, 18, 6; id. ib. 5, 16, 2; id. Fin. 3, 11, 37; id. Att. 14, 22, 2:poscebatur ore vulgi dux Agricola,
with one voice, one consent, unanimously, Tac. Agr. 41.—So, uno ore, unanimously, Ter. Phorm. 4, 3, 20; id. And. 1, 1, 69; Curt. 10, 2, 18; Cic. Lael. 23, 86; Sen. Ep. 81, 31:uno omnes eadem ore fremebant,
Verg. A. 11, 132: volito vivus per ora virūm, soon become famous, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 15, 34 (Epigr. v. 4 Vahl.):virūm volitare per ora,
Verg. G 3, 9:in ora vulgi, or hominum pervenire, or abire,
to get into people's mouths, become the common talk, Cat. 40, 5; Liv. 2, 36, 3:ire per ora Nomen,
Sil. 3, 135:hic Graecā doctrinā ore tenus exercitus animum bonis artibus non induerat,
i. e. only as far as his tongue, only so as to talk, Tac. A. 15, 45.—Hence, os suum aperire (eccl. Lat.), to begin to speak, Vulg. Job, 33, 2; id. Ecclus. 51, 33 et saep.:os alicujus aperire,
to cause to speak, id. Ezech. 33, 22; cf. id. ib. 24, 27;3, 27.—But: aperuerunt super me os suum, sicut leo,
threatened, Vulg. Psa. 21, 13: os sublinere alicui, to cheat, befool, v. sublino.—Esp.: pleno ore, i. e. heartily, zealously:II.ea nescio quomodo quasi pleniore ore laudamus,
Cic. Off. 1, 18, 61.—Transf.A.In gen.: the face, countenance (syn.:B.vultus, facies), acutis oculis, ore rubicundo,
Plaut. Ps. 4, 7, 118:figura oris,
Ter. Eun. 2, 3, 26: iratorum, [p. 1282] Cic. Off. 1, 29, 102:in ore sunt omhia, in eo autem ipso dominatus est omnis oculorum,
i. e. every thing depends on the countenance, id. de Or. 3, 59, 221:in tuo ore vultuque acquiesco,
id. Deiot. 2, 5:concedas hinc aliquo ab ore eorum aliquantisper,
come out from them, out from their presence, leave them alone, Ter. Heaut. 3, 3, 11. —So of lower animals:insignis et ore Et rutilis clarus squamis,
Verg. G. 4, 92:ore rubicundo (gallina),
Plin. 10, 56, 77, § 156:ales cristati cantibus oris,
Ov. M. 11, 597:coram in os aliquem laudare,
to praise one to his face, Ter. Ad. 2, 4, 5:alicui laedere os,
to insult one to his face, id. ib. 5, 4, 10:praebere os,
to expose one's self to personal insults, id. ib. 2, 2, 7; so,os praebere ad contumeliam,
Liv. 4, 35:in ore parentum liberos jugulat,
before their parents' eyes, Sen. Ben. 7, 19, 8:quae in ore atque in oculis provinciae gesta sunt,
Cic. Verr. 2, 2, 33, § 81:in ore omnium cotidie versari,
id. Rosc. Am. 6, 16:ut esset posteris ante os documentum Persarum sceleris sempiternum,
id. Rep. 3, 9, 15:illos aiunt epulis ante ora positis excruciari fame,
Macr. Somn. Scip. 1, 10, 13:ante ora conjugum omnia pati,
Liv. 28, 19, 12.—So of the face, front, as indicative of modesty or impudence: os habet, linguam, perfidiam, = Engl. cheek, Plaut. Mil. 2, 2, 33:os durum!
you brazen face! Ter. Eun. 4, 7, 36:os durissimum,
very bold, Cic. Quint. 24, 77:impudens,
Ter. Eun. 3, 5, 49:quo redibo ore ad eam, quam contempserim?
with what face? id. Phorm. 5, 7, 24; cf. id. ib. 5, 9, 53; id. Heaut. 4, 3, 22; Liv. 26, 32.—Hence, transf., boldness, effrontery, impudence:quod tandem os est illius patroni, qui, etc.,
Cic. de Or. 1, 38, 175:nostis os hominis, nostis audaciam,
id. Verr. 2, 2, 20, § 48; id. Rab. Post. 12, 34:non, si Appii os haberem,
id. Fam. 5, 10, a, 2; id. ib. 9, 8, 1.—On the contrary: os molle, modest, bashful:nihil erat mollius ore Pompeii,
Sen. Ep. 11, 3.—The head:C.Gorgonis os pulcherrimum, cinctum anguibus,
Cic. Verr. 2, 4, 56, § 124:truncis arborum antefixa ora,
Tac. A. 1, 61. —Speech ( poet.):D.ora sono discordia signant,
Verg. A. 2, 423.—A mouth, opening, entrance, aperture, orifice:E.os lenonis aedium,
Plaut. Ps. 4, 1, 41:porta velut in ore urbis,
Liv. 25, 11 fin.:ingentem lato dedit ore fenestram,
Verg. A. 2, 482:Ponti,
Cic. Verr. 2, 4, 58, § 129:os atque aditus portus,
id. ib. 2, 5, 12, §30: specūs,
entrance, Tac. A. 4, 59:vascula oris angusti,
Quint. 1, 2, 28:ulceris,
Verg. G. 3, 454:Tiberis,
Liv. 1, 33:venarum,
Cels. 2, 7.— Also of the sources of a stream:fontem superare Timavi, Unde per ora novem, etc.,
Verg. A. 1, 245.—The beak of a ship:F.ora navium Rostrata,
Hor. Epod. 4, 17.—Os leonis, lion's-mouth, a plant, Col. 10, 98.—G.The edge of a sword:2.interfecit in ore gladii,
Vulg. 1 Reg. 15, 8; id. 4 Reg. 10, 25 et saep.ŏs, ossis (collat. form ossum, i, Varr. ap. Charis. p. 112 P.; Att. ap. Prisc. p. 750 ib.; Tert. Carm. adv. Marc. 2, 196: ossu, u, Charis. p. 12 P.—In plur.:I.OSSVA for OSSA, freq. in inscrr.,
Inscr. Orell. 2906; 4361; 4806; Inscr. Osann. Syll. p. 497, 1; Cardin. Dipl. Imp. 2, 11: ossuum for ossium, Prud. steph. 5, 111), n. [prop. ossis for ostis, kindred with Sanscr. asthi, os; Gr. osteon; Slav. kostj], a bone (class.).Lit.:B.quid dicam de ossibus?
Cic. N. D. 2, 55, 139:cur hunc dolorem cineri ejus atque ossibus inussisti? (i. e. mortuo),
id. Verr. 2, 1, 44, § 113; id. ib. 2, 5, 49, § 128: ossa legere, to gather up the bones that remain after burning a corpse, Verg. A. 6, 228; Sen. Ira, 2, 33, 6:condere,
to bury, Verg. A. 5, 47: ossa legere, to extract fragments of bone from a wound, Sen. Ben. 5, 24, 3; id. Prov. 3; Quint. 6, 1, 30: tum vero exarsit juveni dolor ossibus ingens, in his bones, i. e. in his inmost part, in his soul, Verg. A. 5, 172:cui versat in ossibus Durus amor,
id. G. 3, 258; id. A. 6, 55; cf. Vulg. Job, 4, 14.—Transf., the hard or innermost part of trees or fruits:II.arborum ossa,
i. e. the inside wood, the heart, Plin. 17, 27, 43, § 252:olearum ac palmularum,
i. e. the stones, Suet. Claud. 8.—Trop., the bones, the solid parts or outlines of a discourse:utinam imitarentur (Atticos dicendo), nec ossa solum, sed etiam sanguinem,
Cic. Brut. 17, 68; cf. id. Fin. 4, 3, 6; Quint. 1, p. 34.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
hiatus — [ jatys; jatys ] n. m. • 1521; mot lat. « ouverture », puis « hiatus » 1 ♦ Ling. Rencontre de deux voyelles, de deux éléments vocaliques, soit à l intérieur d un mot (ex. aérer, géant), soit entre deux mots énoncés sans pause (ex. tu as eu). L… … Encyclopédie Universelle
Hiatus (band) — Hiatus was a crust punk band from Belgium. History Hiatus formed in May 1989, at this time the line up was Phill, Ben, Raf and Phil. They played in a Doom/Discharge/E.N.T. style and recorded a rehearsal demo called The Frightening Men Story . In… … Wikipedia
Hiatus — (lat. hiatus „Öffnung“, „Spalt“, „Kluft“) steht für: im allgemeinen Sprachgebrauch: eine Lücke oder Unterbrechung medizinisch für das Fehlen von mittleren Reifungsstadien der weißen Blutkörperchen, siehe Hiatus leucaemicus in der Anatomie:… … Deutsch Wikipedia
Hiatus — may refer to: Recess (break) Hiatus, a small difference in pitch between two musical tones (see Interval (music)) Hiatus (linguistics), a phonological term referring to the lack of a consonant separating two vowels in separate syllables, as in co … Wikipedia
Hiatus saphenus — Der Hiatus saphenus (lat., wörtlich „verborgener Schlitz“) ist eine Öffnung am medialen Rand der Fascia lata – an dieser Stelle auch als Fascia cribrosa bezeichnet – unterhalb des Leistenbandes. Unmittelbar am Hiatus saphenus liegt der… … Deutsch Wikipedia
hiatus — I noun abeyance, adjournment, break, cessation, chasm, delay, disconnection, discontinuity, disjunction, disunion, fracture, gap, gulf, halt, hiatus, incompleteness, interference, interim, interlude, intermission, interregnum, interruption,… … Law dictionary
Hiatus — Hi*a tus, n.; pl. L. {Hiatus}, E. {Hiatuses}. [L., fr. hiare, hiatum, to gape; akin to E. yawn. See {Yawn}.] 1. An opening; an aperture; a gap; a chasm; esp., a defect in a manuscript, where some part is lost or effaced; a space where something… … The Collaborative International Dictionary of English
Hiatus — Hi*a tus, n.; pl. L. {Hiatus}, E. {Hiatuses}. [L., fr. hiare, hiatum, to gape; akin to E. yawn. See {Yawn}.] 1. An opening; an aperture; a gap; a chasm; esp., a defect in a manuscript, where some part is lost or effaced; a space where something… … The Collaborative International Dictionary of English
Hiātus — (lat.), 1) Öffnung, besonders des Mundes; 2) (gr. Chasmodia), in der Metrik das Zusammentreffen eines kurzen Vocals am Ende des einen u. eines Vocals am Anfang des anderen Wortes. Die Griechen vermieden den H. entweder durch den Apostroph: τὸν δ… … Pierer's Universal-Lexikon
hiatus semilunaris — hiatus semi·lu·nar·is .sem i lü nar əs n a curved fissure in the nasal passages into which the frontal and maxillary sinuses open * * * [TA] semilunar hiatus: the deep semilunar groove anterior and inferior to the bulla of the ethmoid bone; the… … Medical dictionary
hiatus — HIÁTUS, hiatusuri, s.n. v. hiat. Trimis de gall, 20.09.2007. Sursa: DEX 98 HIÁTUS s.n. v. hiat. Trimis de LauraGellner, 13.09.2007. Sursa: DN … Dicționar Român